Het zijn soms toch eigenaardige vogels, die Waaslanders. Neem nu de Kruiskapel, een klein kapelletje zoals er honderden bestaan in ons Belgenlandje. Ietwat verscholen in het groen, zo rustig dat je de heilige geest zelf af en toe hoort zuchten. Niets speciaals aan, dertien in een dozijn, afgelikte postkaartperfectie. Of toch niet helemaal?

Nee, want achter de bakstenen van dit kleine heiligdom schuilt een verrassend verhaal. Eentje dat de lokale gelovigen vertellen en vieren. En rondom het bouwsel ligt een uitgestrekt natuurgebied waar locals én toeristen naartoe komen voor hun regelmatige shot zuivere lucht en natuurschoon. Stap dus gerust mee in de legende van de twee kruisen, droom weg bij deze unieke saga en bewonder de meesterlijke architectuur van de monumentale kruiskapel met je eigen ogen.
Benieuwd? Dan moet je zeker verder lezen…

De wonderbaarlijke vondst van de twee kruisen

Boudewijn met de Negen Ponden – een landwerker in het Eksaarde van de 14de eeuw – stootte bij het bewerken van zijn land op een eigenaardig voorwerp in de grond. Hij plantte zijn schop in de bodem en botste op iets hards. Hij groef het voorzichtig uit en legde tot zijn verbazing een kruis bloot.

Terwijl hij het uit de grond haalde, merkte hij dat er bloed uit het kruis vloeide. Hij legde het aan de kant en groef verder. Het veld gaf zijn geheimen prijs. En al snel had Boudewijn twee kruisen, twee Romeinse schalen én een speer opgedolven.

En Boudewijn rept zich naar huis

Ongeduldig om zijn vondsten te delen met zijn familie, haastte hij zich weer naar huis. Toen hij daar veilig alle artefacten had opgeborgen, begonnen alle kerkklokken van Eksaarde spontaan te luiden. Boudewijn repte zich naar de priester van het dorp, ontdaan door zoveel miraculeuze tekenen in één dag. Die vertelde het op zijn beurt aan de Heer van Eksaarde, die prompt een processie organiseerde en de kruisen onderbracht in de dorpskerk.

Toen de processie ter hoogte van de dreef halt hield, kwamen twee houtzagers aangewandeld. “Kijk”, zeiden ze tegen elkaar, “Boudewijn heeft de Oude God gevonden”. Bij donderslag ging het hoofd van de man verlamd op z’n romp hangen. Het was pas toen hij berouw toonde over zijn uitspraak, dat hij weer normaal werd. Zo makkelijk kan dat zijn.

Verering tot in de eeuwigheid

De Heer van Eksaarde sloeg het tafereel gade. De man was ook nog eens Heer van Hontenisse – een heer is tenslotte pas een heer als-ie heer is van verschillende dorpen. Hij nam een van de kruisen mee naar Hontenisse, maar toen hij bij het krieken van de dag ontwaakte, was het kruis verdwenen. 

De dag erna werd het opnieuw gevonden. Het lag vredig langs het andere kruisbeeld in Eksaarde. Een onmiskenbaar teken dat beide artefacten hier thuishoorden, en dat ze tot in de eeuwigheid vereerd moesten worden. Op de plek waar Boudewijn de kruisen vond, werd een waterput gegraven. Die kan je tot op vandaag nog steeds bezichtigen.

De 14 statiekapelletjes

Wat er allemaal waar is van dat verhaal, kunnen we je niet vertellen. We weten wél dat er twee identieke kruisen aanwezig zijn in Eksaarde: eentje in de dorpskerk, eentje in de Kruiskapel. Die kapel kan je dus bezoeken. Hij dateert naar ’t schijnt van in 1632 en werd in 1995 erkend als monument. 

Iets verderop vind je 14 statiekapellen, netjes op de route richting Eksaarde gerangschikt. Elk jaar opnieuw wandelen tal van gelovigen de processie langs de 14 kapelletjes, om uit te komen bij de dorpskerk. Iets voor jou, misschien?

Wat een natúúr!

De statige rode beuken die het kapelletje omringen, zijn een mooi voorproefje van wat je hier in de omgeving te wachten staat. Het prachtige natuurgebied rondom de Kruiskapel wordt druk bezocht door wandelaars, fietsers en rustzoekers van over het hele land.

Wil je op het juiste moment de kapel bezoeken? Hou dan zeker de persoonlijke Facebookpagina van het gebouwtje in de gaten. Zeker de moeite als je jouw bezoekje aan de kapel wilt combineren met een toffe activiteit.

Bezoek zelf de Kruiskapel

Bezoek de Kruiskapel zelf een keertje. Let wel: graven in de ondergrond op zoek naar Romeinse antiquiteiten wordt ten zeerste afgeraden. Als het verhaal van Boudewijn ons iéts leert, is het wel dat je nooit weet waar je uiteindelijk op stoot.